Weryfikacja realizacji OKR nie służy rozliczeniu, tylko ustaleniu faktów pozwalających wyciągnąć wnioski do dalszych działań. Z tego wynika uproszczone podejście do oceny wyników.
Przypomnijmy: żaden zespół i pracownik nie powinien dostać premii za osiągnięcie OKR. Nie może być też ukarany za niski wynik. Ma to zapewnić komfort potrzebny do podejmowania ryzyka i wprowadzania znaczących zmian zamiast drobnych optymalizacji.
Poza brakiem premii znaczenie ma samo podejście do weryfikacji postępu OKR. Od jakości i treści odbywanej przy tej okazji rozmowy zależy, czy proces będzie dawał informacje pozwalające na wyciąganie wniosków. Jest to trudne gdy omawianie wyników kojarzy się z oceną, w której wszyscy chcą tylko jak najlepiej wypaść. Kluczem jest radykalne uproszczenie.
Jak ocenić wynik OKR?
Intel stosował trzy poziomy miar realizacji KR – 1, ½, 0. Dostępne jest nagranie, na którym Andy Grove tłumaczy system, podkreślając jego prostotę. Dziś w najczęściej stosowanej skali, która pochodzi z Google, wszystko powyżej 0,7 KR oznacza sukces (kolor zielony). Mniej niż 0,3 oznacza, że cel nie został osiągnięty a zakres 0.4–0.6 to połowa realizacji (odpowiednio czerwony i żółty).
Poziom realizacji celu to średnia wyników wszystkich KR-ów przełożony na trzystopniową skalę sygnalizacji świetlnej. Wszystkie komplikacje rozliczeń wydłużają proces i nie dają dodatkowej wartości. Nie stosuje się tu wag – każdy KR ma takie same znaczenie. Podobnie jest z dokładnością: wystarczy ograniczyć się do jednego miejsca po przecinku.
Wynik na poziomie powyżej 100 % Kluczowego Rezultatu to ciągle tylko pełna realizacja. „Dodatkowe punkty’ nie przenoszą się na inne KR. Podobnie, gdy mimo prób poprawienia miernik spadnie poniżej wartości startowej. Gdy miara będzie śledzona w kolejnym okresie, będzie po prostu startować z wyższego lub niższego stanu pułapu.
Z tym wiąże się nie dla wszystkich oczywista rzecz, że miara w KR ma wartość startową i zwykle nie jest to zero, natomiast docelowy poziom może być od niej większy (np. gdy chcemy poprawić konwersję) lub mniejszy (gdy chcemy skrócić czas). Jako bazę do oceny można przyjąć np. ostatni mierzony okres lub analogiczny okres sprzed roku.
Wkład do retrospekcji
OKR ocenia się by zyskać wiedzę o postępie i podjąć decyzje co do kolejnych działań. Dlatego w KR potrzebne są miary, których wartości da się odczytywać niemal na bieżąco (wystarczy co tydzień). Mierniki, które będę dostępne po tygodniach się tu nie sprawdzą i trzeba o to zadbać już przy stawianiu celów.
Z czasem wyniki realizacji kwartalnych celów tworzą historię, zbiór faktów na temat najważniejszych wprowadzanych zmian. Można ją wykorzystać do podsumowań okresu i decyzji strategicznych.
Bezpośrednio po, lub przed końcem kwartału, gdy wiadomo, że wynik już się nie zmieni, zespół powinien zrobić sobie retrospekcję, w czasie której ustali co zadziałało a co nie i wyciągnie wnioski co do następnego okresu.